Експерт і тупота

Україньскый „писатель і журналіста“ Олександер Гаврош, гей лабкы коло писателя і журналісты суть на місцї, знова дістав простор на сайтї Радія Свобода, і знова раз підвердив, же ку журлналістічному багну ниґда не є далеко, лем ся треба дакус схылити і він то валушный зробити в пару рядках тексту.

В статї під назвов „Сепаратизм і детектив із прапорами“ до того багна упав аж так, же не знам, ці іщі є надія очістити ся. Днесь уж окрем писателя і журналісты і експерт на сімболіку Гаврош пустив ся до русиньской заставы, а то способом вынятковым. Окрем того, же маніпулує з інформаціями, што є якбач звычайна метода роботы доброго україньского народно-усвідомленого журналісты, перекрачує граніцї такым способом, же в Европі, де бы ся думам же і він з ёго державов хотїв дістати, бы з того мав рядный проблем.

Гаврош веце раз в статі не пише о Русинах, ці уж їх він вызнавать або ніт, але холем як слово, котрым хоче дакого ідентіфіковати, но коло пописпованя нашого головного флаґа і містных флаґів в окремых державах, де Русины жыють, пише о сепаратістах, в припаді Русинів на Словакії і на Україні о словацькых о закарпатьскых українофобах. Значіть, дорогы Русины, познакомте ся зо свойов новов назвов, покля сьте Русиьны, правилно бы сьте ся не мали называти Русинами, а українофобами, вшыткы до єдного. Або іщі сепаратістами. З таков інтеліґенційов і такым приступом до іншого народа можеме днесь ясно повісти, же люди як Гаврош досправды до Европы належать, конкретно на Европскый судный двір про людьскы права. Таку інтеґрацію деякых Гаврошів спокійно буду підпоровати. Лем собі представте, жебы хтось не бісідовав о Українцях, а о київскых бандерівцях. То бы было…

Але зохабме Гаврошів словник, на котрый уж якбач каждый привыкнув, і подьме ку флаґам. Гаврош знав, же уж довго не нич не забрехнив на найвекшый проблем Україны – Русинів, бо іншак економічна, політічна і кажда далша область на Україні є в порядку, і так му уж Павлів рефлекс не дав і мусив штось написати. Лемже, як ся вказало, рефлекс пришов скоріше, як

Гаврош дашто стигнув наштудовати. На тото мав часу мало.

І так пан писатель і журналіста робив „детектіва“, котрый вказав, якы флаґы мають в окремых державах Русины, пояснює же дали в Хорватії і Сербії русиньскый ерб на домашні флаґы, лем українофобы на Словакії і в Закарпатьскій области тото не зорибли, і хоснують флаґ, котрый, і теперь позір, бо то слова експерта, має пропорції, якы суть незвычайны у іншых народів, бо синя смуга горі є двараз така, як долов біла і червена. І навеце, тот флаґ не має жадны історічны повязаня.

Кібы Гаврош быв валушный головов обернути так холем на Прагу, лемже якбач має проблем зо шыйов, конкретно не знать обертати голову на веце боків, лем напрямом на Київ, так бы єм ся го барз радо позвідав, же як то є з бывшым Чехословацькым і теперь Чеськым флаґом. Синій трикутник штуреный міджі білу і червену смугу. Хто то так де видів? Як собі то Прага могла дозволити? Звідали ся фаховців з Києва, ці так флаґ може вызерати?

Друга справа, і то лем потверджує, же з Гавроша детектів не буде, є то, же пише о тім, же тот флаґ не має жадну історію а докіцня, же то лем флаґ словацькых і закарпатьскых українофобів. Чоловік не мусить быти ани детектівом, жебы знав, же Русинам не было треба окремый флаґ по 1-ій світовій войні, бо мали свою державу Чехословакію і свій флаґ – чехословацькый. По році 1945 была сітуація така, яка была, і не знам хто мав рішати флаґ, кідь мы про комуністів ани не існовали. Флаґ і далшы сімболы сьме могли рішыти аж втогды, кідь сьме дістали свободу – по 1989 році.

І што є найліпше, флаґ, котрый Гаврош означує як флаґ українофобів зо Закарпатя і Словакії, не є флаґом українофобів, а флаґом, котрый быв приятый Світовым конґресом Русинів, як флаґ вшыткых Русинів на світі з тым, же Русины в дакотрых державах собі зохабили або вытворили і свій локалный флаґ. Лемже як єм писав, і кідь довго Гаврош не писав о нас, і так то было мало часу, жебы наштудовав основны справы. Бо кідь ся мылю і він то наштудовав, потім мушу конштатовати лем єдно – же замірно маніпулує, жебы брудив Русинів.

З Гавроша детектів не буде. За статі, котры пише, бы ся не мав называти журналістом. Но і кідь так пише і свої книжкы, жаль мі тых, котры сягнуть по так тупій літературі.

Петро Медвідь, Пряшів